еҥын

1. прил. чужой. Еҥын лудыжат комбо, чывыжат агытан. Калык мут. У чужих и утка кажется гусём, курица — петухом. Еҥын пашаже эре куштылгын коеш. Калык мут. Чужая работа всесгда кажется лёгкой.

2. в знач. сущ. чужое. Кугу, да еҥын, изи, да шкемын. Калык мут. Большое, да чужое, маленькое, да своё. Шкемын уке манын, сҥынлан ит азарле. Калык мут. Если нет своего, не зарься на чужое.